SPOTKANIA: sobota
- Godz. 10.00 w Domu Katechetycznym
OPIEKUN: ks. Grzegorz Matuszczyk
Spotkania Wspólnoty Ruchu Dzieci Maryi odbywają się w soboty o godz. 10.00 w Domu Katechetycznym.
Naszym życiem pragniemy naśladować Maryję.
Pomagają nam w tym cotygodniowe spotkania formacyjne oraz różne spotkania i wyjazdy. Jako Wspólnota bierzemy udział w nabożeństwach roku liturgicznego: różańcowych i majowych. Wspólnie spędzamy czas na wspólnej integracji np. przy kiermaszu ozdób świątecznych. Bierzemy udział w rekolekcjach wakacyjnych Ruchu Dzieci Maryi.
Podczas Uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – 8 grudnia, odnawiamy Akt ofiarowania się Maryi. Tego dnia do naszej Wspólnoty przyjmowane są nowe osoby, które otrzymują w tym dniu medalik Niepokalanej, na odpowiedniej wstążce.
Chcemy naśladować Matkę Bożą, która prowadzi nas do Jezusa. Spotykamy się, aby wspólnie modlić się, śpiewać, poznawać Maryję, ale także porozmawiać i radośnie spędzić czas na spotkaniach tematycznych, tańcach i zabawie.
Każdego dnia chcemy naśladować Maryję przez:
- życie w łasce uświęcającej,
- czynny udział w Eucharystii,
- oddawanie czci Niepokalanej i modlitwę,
- rozmowę z Bogiem na modlitwie,
- pogłębianie swojej wiedzy religijnej,
- uczęszczanie na spotkania Dzieci Maryi,
- dbanie o religijną atmosferę w rodzinie,
- bycie wzorem ucznia i apostołem wśród otoczenia.
Przyjdź i zobacz!
HISTORIA:
Korzenie Ruchu „Dzieci Maryi” sięgają Paryża i roku 1832, kiedy to młodej zakonnicy ze zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia – Katarzynie Laboure (późniejszej świętej) objawiła się Matka Najświętsza. Jednym z życzeń Maryi było powstanie Stowarzyszenia Dzieci Maryi, któremu Matka Boska chciała udzielać wielu łask. W naszej archidiecezji Ruch Dzieci Maryi, w obecnej formie, powstał w 1978 roku, kiedy to ówczesny biskup katowicki Herbert Bednorz polecił ks. Janowi Morcinkowi opracowanie wytycznych do odnowienia ruchu maryjnego wśród dzieci.
MEDALIK:
Początki Cudownego Medalika są związane z objawieniami Matki Bożej, jakie miały miejsce w Paryżu w 1830 r. w kaplicy Miłosierdzia Bożego. Katarzyna Laboré tak pisze o tym spotkaniu:
„Była sobota przed pierwszą niedzielą Adwentu, godzina 17.30. W czasie modlitwy po przeczytaniu tekstu rozmyślania wydało mi się, że słyszę szmer od strony chóru. Spojrzawszy w tym kierunku zauważyłam Najświętszą Pannę. Stała w jedwabnej sukni w kolorze jutrzenki. Stopy jej spoczywały na kuli, której widziałam zaledwie połowę, w rękach wzniesionych na wysokości piersi, trzymała lekko kulę, oczy wzniesione ku niebu. Jej postać była niezwykle piękna, nie umiałabym jej opisać. Nagle zauważyłam na jej palcach pierścienie wysadzane klejnotami, z których jedne były większe inne mniejsze. Rzucały one promienie, jedne piękniejsze od drugich. Nie potrafię wyrazić tego, czego doświadczyłam i co widziałam: piękna i niezwykłego blasku promieni. Głos wewnętrzny mówił mi: «Te promienie to symbole łask, jakie udzielam osobom, które mnie o nie proszą. Dziecko moje lubię udzielać łask». Następnie wokół Najświętszej Panny utworzył się jakby owalny obraz, gdzie widniały słowa, wypisane złotymi literami: «O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy». I dał się słyszeć głos: «Postaraj się o wybicie Medalika na ten wzór. Wszystkie osoby, które będą go nosić, otrzymają wiele łask. Łaski będą obfite dla tych, którzy będą go nosić z ufnością». W jednej chwili wydało mi się, że obraz się odwrócił….
Zobaczyłam drugą stronę Medalika: litera «M» z krzyżem powyżej, niżej dwa serca, jedno otoczone koroną, a drugie przebite mieczem, wokół było dwanaście gwiazd”.
Oto misja, jaką Bóg chciał powierzyć siostrze Katarzynie – ogłosić światu przywilej Niepokalanego Poczęcia Maryi. Pomimo różnych problemów udało się wybić pierwsze Medaliki w maju 1832 roku.
